راهروهای مرگ ِ زندان‌های جمهوری اسلامی، پر از زندانیانی است که جان و تن‌شان اسیر حاکمانی‌ست که حق حیات انسان‌ها را به هیچ‌ می‌پندارند. به آسانی گره طناب بر گردن انسان و انسانیت می‌فشارند. نهادهای حقوق‌بشری هر ساله این نظام را در میان صدرنشین‌های فهرست اعدام در جهان می‌نشانند؛ بدون آن‌که افکار عمومی بداند که کدام زندانیان، در کجای ایران، برای چه و با چه روندی، جان‌شان گرفته می‌شود. نادانسته‌های ما بسیارند، از زندان‌‌های بلوچستان تا ارومیه و بوکان، از خوزستان تا کرمان و کرمانشاه؛ زندان‌بان حقیقت را در دخمه‌های تاریک زندان‌اش، پنهان می‌کند.

بیداران، هم‌صدا با خانواده‌های محکومان به اعدام که روزها و شب‌های پر رنجی را می‌گذارنند، با گذری بر پرونده‌‌های قضایی آن‌ها، هشدار می‌دهد که جان این زندانی‌ها در خطر است و خواهان حفظ جان و کرامت انسانی آن‌ها است.

احمدرضا جلالی

احمدرضا جلالی پزشک و پژوهشگر دوتابعیتی ایرانی سوئدی است که در سال ۱۳۹۵ در جریان سفر به ایران بازداشت شد و در حال حاضر در زندان «اوین» نگهداری می‌شود. در مهر ماه ۱۳۹۵ احمدرضا جلالی توسط قوه قضاییه ایران برای «همکاری با دولت اسرائیل» یعنی همان «جاسوسی» به اعدام محکوم شد. طبق اطلاع «سازمان عفو بین‌الملل» وکلای احمدرضا جلالی در ۱۸ آذر ماه مطلع شدند که دیوان عالی ایران پرونده او را بررسی و حکم اعدام را تایید کرده است؛ آن‌هم در شرایطی که به وکلا اجازه ارائه دفاعیات داده نشد. محکومیت این پژوهش‌گر توسط جمهوری اسلامی مربوط به قتل چهار دانشمند برنامه هسته‌ای ایران طی سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۲ اعلام شد. بنا بر گزارش‌های خبریو همچنین شهادت هم‌بندی‌های احمدرضا جلالی، این زندانی بارها برای اجرای حکم اعدام فراخوانده شده است. مبادله دو زندانی سوئدی با حمید نوری در خرداد سال ۱۴۰۳ به نگرانی‌ها درباره احتمال اجرای حکم احمدرضا جلالی افزوده است.

رضا رسایی

«رضا رسایی»، شهروند یارسان اهل صحنه در استان کرمانشاه، در ۲۷ آبان ۱۴۰۱ و در بحبوحه جنبش «زن، زندگی، آزادی» به اتهام «مشارکت در قتل عمد» یک مامور اطلاعات سپاه پاسداران به نام «نادر بیرامی» در مراسم سالگرد «سید خلیل عالی‌نژاد»، از بزرگان یارسان، بازداشت شد. در مهر ماه ۱۴۰۲، شعبه دوم دادگاه کیفری کرمانشاه، او را به‌اتهام «قتل عمد»، به «قصاص» یا هماناعدام محکوم کرد. در دی ماه ۱۴۰۲ حکم اعدام او به تایید دیوان عالی کشور رسید. این زندانی ۳۴ ساله در زندان کرمانشاه نگهداری می‌شود.

تارنمای «دادبان» که در خصوص زندانیان و شرایط آن‌ها اطلاع‌رسانی می‌کند، پیش‌تر نوشته است که «نادر بیرامی در تاریخ ۲۷ آبان ۱۴۰۱ در جریان یک تجمع اعتراضی "زن، زندگی، آزادی" در شهرستان صحنه و در نتیجه به خشونت کشیده شدن این تجمع به دلیل حمله نیروهای امنیتی و انتظامی به معترضان، در جریان یک درگیری میان شهروندان و ماموران کشته شد.»

طبق اطلاع دادبان، مصداق اتهام رسایی، اعتراف‌های متهم دیگر هم‌پرونده با او به نام «فرهاد بیگی» است که به تازگی جان خود را از دست داده است.

مجاهد کورکور

۲۹ آذر ۱۴۰۱ نیروهای امنیتی به روستای «پرسوراخ» مسلحانه حمله کردند و در اطراف ایذه، مجاهد [عباس] کوکور را بازداشت کردند. اتهام مجاهد کورکور قتل «کیان پیرفلک» و دیگر کشته‌های اعتراضات جنبش «زن، زندگی، آزادی» در روز ۲۵ آبان در شهر ایذه عنوان شده است. قوه قضاییه در ۱۸ فروردین ۱۴۰۲ مجاهد کورکور را به اعدام محکوم کرد؛ آن هم در حالی که خانواده پیرفلک بارها به صراحت نیروهای حکومتی را قاتل فرزندشان معرفی کرده‌اند. با وجود این، در دی ماه ۱۴۰۱ نگار کورکور، خواهر این متهم محکوم به اعدام خبر داد که حکم اعدام این معترض متهم به «محاربه» و «افساد فی‌الارض»، در دیوان عالی جمهوری اسلامی تایید شده است. به گفته خواهر مجاهد کورکور این حکم در شعبه ۳۹ دیوان عالی کشور به تایید رسیده است. مجاهد کورکور در حال حاضر در زندان «شیبان» اهواز نگهداری می‌شود.

عباس دریس

«عباس دریس» روز ۱۷ آذر ۱۳۹۸ پس از سرکوب جنبش اعتراضی آبان ۹۸ به اتهام قتل «رضا صیادی» بازداشت شد. رضا صیادی از افسران نیروهای یگان ویژه نیروی انتظامی بود که در شهرک چمران (جراحی) ماهشهر استان خوزستان کشته شد. همان روزی که ده‌ها معترض طی اعتراضات آبان ۹۸ در «نیزار ماهشهر» به قتل رسیدند. عباس دریس با اتهام «محاربه» به اعدام محکوم شد. به گفته «فرشته تابانیان» وکیل عباس دریس، خانواده رضا صیادی از دیه گذشت کردند و رضایت خود را اعلام کردند. با این وجود اعاده دادرسی پرونده عباس دریس در دیوان عالی کشور رد شد و حکم اعدام او تایید شد. عباس دریس، کارگر ۵۱ ساله متولد آبان است که به او لقب «شاهد کشتار نیزار» را داده‌اند. عباس دریس در حال حاضر در زندان «شیبان» اهواز به سر می‌برد.

جمشید شارمهد

جمشید شارمهد فعال سیاسی دو تابعیتی ایرانی آلمانی و از اعضای «انجمن پادشاهی ایران» است که سال‌ها مدیریت «رادیو تندر» را برعهده داشت. او در تابستان ۱۳۹۹ در دوبی توسط ماموران جمهوری اسلامی ربوده و به ایران منتقل شد. دادگاه انقلاب به ریاست قاضی صلواتی این زندانی سیاسی را به «افساد فی‌الارضا از طریق طراحی و هدایت اقدامات تروریستی» محاکمه و به اعدام محکوم کرد. در اردیبهشت ۱۴۰۲ رسانه‌های حکومتی به نقل از سخن‌گوی قوه قضاییه خبر دادند که حکم اعدام جمشید شارمهد در دیوان عالی کشور تایید شده است. دیوان عالی کشور او را «سرکرده گروهک تروریستی تندر» معرفی کرد. در پرونده جمشید شارمهد اتهام‌های تروریستی مانند «بمب‌گذاری در حسینیه سیدالشهدای شیراز» و «قصد انفجار سد سیوند شیراز» عنوان شده است. این زندانی در حال حاضر در زندان «اوین» نگهداری می‌شود.

کامران شیخه

کامران شیخه، زندانی مهابادی و آخرین متهم پرونده‌ای است که تاکنون شش نفر از آن‌‌ها اعدام شده‌اند. پرونده آن‌‌ها مربوط به قتل «ماموستا عبدالرحیم تینا»، امام جماعت مسجد «خلفای راشدین» مهاباد است که در سال ۱۳۸۷ توسط افراد ناشناس کشته شده بود. این هفت نفر در سال ۱۳۸۸ بازداشت شدند و ماه‌ها در بازداشتگاه اداره اطلاعات ارومیه تحت بازجویی قرار گرفتند. این متهمان در سال ۱۳۹۴ در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی مقیسه با اتهام‌هایی مانند «اقدام علیه امنیت ملی»، «تبلیغ علیه نظام»، «عضویت در گروه‌های سلفی» و «افساد فی‌الارض» به اعدام محکوم شدند. گزارش‌ها حاکی از آن است که پس از نقض حکم اعدام‌ آن‌ها در سال ۱۳۹۷، قاضی صلواتی بار دیگر آن‌ها را در سال ۱۳۹۸ به اعدام محکوم کرد و اعدام آن‌ها در بهمن همان سال به تایید دیوان عالی کشوررسید. کامران شیخه تنها بازمانده آن پرونده است کهبارها به انفرادی منتقل شد و نهادهای حقوق بشری از احتمال اجرای او ابراز نگرانی کرده‌اند.